To, co wydarzyło się w krakowskim Szpitalu Uniwersyteckim, wciąż nie może mi wyjść z głowy.

Jarosław W. wtargnął do gabinetu 47-letniego doktora Tomasza Soleckiego. Zadał mu kilkadziesiąt ciosów nożem: w brzuch, ręce, serce. 20-osobowy zespół przez dwie godziny walczył o życie lekarza. Nie udało się. Tomasz Solecki zmarł.

"Boję się, że już nie będę umiała popatrzeć na pacjenta z ciepłem, taką otwartością. Jak na drugiego człowieka po prostu. Boję się, że będę się go bać. Ja naprawdę dużo na co dzień widzę i sporo jestem w stanie znieść. Ale zabicie lekarza, bo nie było się zadowolonym z opieki, jest dla mnie przekroczeniem jakichkolwiek granic" - mówi Angelice Pitoń jedna z pracownic szpitala.

Ta dramatyczna historia budzi lęk i bezradność. Widzimy narastającą agresję wobec lekarzy, ratowników medycznych. Prokuratura w Jeleniej Górze prowadzi postępowanie w sprawie pacjenta, który zaatakował ratowników medycznych próbujących mu udzielić pomocy.

W styczniu w Siedlcach pacjent pchnął ratownika medycznego nożem. Pracownik pogotowia zmarł w wyniku odniesionych obrażeń, jego kolega miał pociętaą rękę. Takich historii jest mnóstwo. 

Ministrowie wydają oświadczenia, powstają programy naprawcze, są dyskusje, błyskawiczne dymisje. I nic z tego nie wynika.
Ja sama nie mam żadnej recepty, co z tym zrobić.  Mam za to poczucie, że wściekłość, zapiekłość, furia jakoś gęstnieją. Widać to też w kampanii wyborczej, w nieodpowiedzialnych wypowiedziach i działaniach niektórych kandydatów: Grzegorz Braun wtargnął przecież do szpitala w Oleśnicy, by dokonać "obywatelskiego zatrzymania" lekarki, która przeprowadziła aborcję dziewięciomiesięcznego płodu. 

Dla rozgonienia ponurych myśli polecam tekst o tym,  jak Grażyna Wolszczak przekonała się do biegania. A tak naprawdę o tym, dlaczego trzeba i warto się ruszać. 

Idę nasmarować rower, jutro pierwsza majówkowa trasa wzdłuż Wisły. 

Dobrego wypoczynku.